Relativerende zelfspot
AMSTERDAM, vrijdag Mimetheater op zichzelf is een kunstvorm, die rich moeilijk laat definieren en daarom vaak de combinatie zoekt met andere expressiemiddelen, zoals film (Per spekt), muziek en beeldhouwkunst (Onk), of dans (Waste of Time). Bij Bewegingsstudio Bet Veem lijkt bet alsof bet cabaret de mimers heeft geholpen om uitdrukking te geven aan thema's en onderliggende gevoelens.
Bij de produktie ,,Een stoel om op te zitten", die in het kader van het Zomerfestijn nog tot
zondag (aan vang 21.00 uur) te zien is in bet eigen theater aan de Van Diemen straat in bet Westelijk Havengebied, gaat bet om drie mannen, die elkaar voortdurend op onweerstaanbare wijze de kaas van het brood eten. In feite komt de voorstelling neer op een uitgewerkte ontbijtscene, die naarnate de tijd vordert, langzaam doch zeer zeker ontaardt in een onderhuidse chaos.

Zo weet de prullenbak op bet laatst niet meer of hij nu dient om afval tot zich · te nemen of bij het opengaan muzikale wanklanken (Man tovani) ten gehore te brengen en laat een waterkraan telkens bij het overhalen van de lichtschakelaar kletterend en stralend van zich horen. Wat daarnaast op het' podium wordt gebracht door de heren Sjoerd Schwibettus, Adri Verberne en Willem van Rinsum had een eenvoudig spel zonder woorden kunnen zijn, ware het niet, dat zij zich te pas en te onpas storten in choreografieen, die zich best zouden thuisvoelen op het ministerie van Rare Loopjes, zoals dat eens door Monty Python is ingesteld.
Pure kolder is ,,Een stoel om op te zitten", waarbij hoogstandjes van bewegingskunst niet ontbreken. Prachtig zoals de ene speler zich een tiental keren van de grond af in de armen van de
ander laat rollen, waar hij de. laatste keer zijn collega zal aantreffen, die net iets eerder deze liefdevolle houding heeft aangenomen. Zulke scenes vergen bet uiterste van lichaamsbeheersing en danstechniek, die beide op. dat moment volledig in dienst staan van het humoristische effect.
,,Een stoel om op tezitten" is droogkomisch van begin tot einde, waarbij het lijkt alsof ook de drie mannen op de buhne bet allemaal voor de eerste keer meemaken en van de ene verbazing over bun eigen doen en laten in de andere vallen. Zo wordt door Bewegingsstudio Het Veem weer een nieuwe facet aan' · de mimetheaterkunst toegevoegd, waarbij de groep er zelfs in geslaagd is iets te doen, wat ik in die richting van de podiumkunsten nog niet echt hen tegen gekomen: Het Veem relativeert in de voorstelling de door de groep zelf gekozen vorm en neemt daarmee afstand van het ernstige en bloedserieuze, wat het mimetheater in Nederland zo langzamerhand typeert.
Dick van den Heuvel
Dick van den Heuvel
HET FINANCIEELE DAGBLAD
door Marcel-Armand van Nieuwpoort
Onder de motto's .,Amsterdamse groepen in hun theaters en studio's" en ..Taal geen probleem" vond er de afgelopen maand een muziek- en theaterfestival plaats. Deze manifestatie met de titel Zomerfestijn is een toe te juichen initiatief , om toeristen in de zomer ook ,.verstaanbaar" theater te laten zien en vanwege de overbrugging van het theaterseizoen, zodat de liefhebbers niet maandenlang
,.droog" hoeven te staan.
De verstaanbaarheid van de voorstellingen was het uitgang punt van de organisatoren van dit festival. Vandaar dat de keuze viel op non-verbale · theatersoorten: dans, mime en bewegingstheater. Een groot deel van ,de Amsterdamse dans- en mimegezelschappen nam deel: Stichting Dansproduktie, Vals Bloed , Geraldine Brans, Grifteater, Bewegingsstudio, Termiek, Waste of Time, Bewth en vele anderen.